Stadsgesprek Wonen: ‘Mijn jongens moeten het huis uit’
Tienduizenden Hagenaars zijn op zoek naar een woning. Hun leven staat soms jarenlang noodgedwongen stil, zo blijkt ook bij de familie Rijssen. ‘Ik kan geen kant uit.’
Sergio Rijssen (33) werkt in een modezaak in Den Haag. Met een vaste baan en een promotie in het vooruitzicht heeft hij zijn leven goed op orde. Op 1 belangrijk punt na: Sergio woont nog steeds bij zijn ouders. Net als zijn broer Delino (30). Ze delen de zolder van een huurwoning van Hof Wonen in Rustenburg-Oostbroek.
‘Ik ben al jaren ingeschreven bij Woonnet Haaglanden. Soms reageer ik op een woning. De 1e dag sta ik dan op plek 16. Dat valt nog mee, ik krijg weer hoop. Maar de volgende dag is het plek 316 of meer. Ik word aan alle kanten ingehaald door mensen met een langere inschrijvingsduur of omdat ze voorrang krijgen.’
Traplopen
‘Mijn jongens moeten het huis uit’, zegt moeder Anne Rijssen (71). ‘Best gezellig met z’n allen, maar dit is niet normaal. We moeten verder met ons leven. Zelf wil ik op den duur hier ook weg. Ik word ouder en ben aan mijn knieën geopereerd. Op den duur gaat traplopen echt niet meer. Ook mijn man kampt met problemen met zijn gezondheid. We willen best naar een kleinere gelijkvloerse woning verhuizen. Maar dat kan niet zolang de jongens niks anders hebben.’
Heeft Sergio geprobeerd een particuliere huurwoning te vinden? ‘Ja, daar kijk ik ook naar, maar dat is net zo lastig. Verhuurders zitten niet op mij te wachten. Ik heb zoveel horrorverhalen gehoord van vrienden. Je betaalt veel geld voor een etage waar van alles mee mis is. Als ik hier wegga, wil ik er wel op vooruitgaan. Niet de ene zolder ruilen voor een andere zolder.’
Stadsgesprek Wonen
Anne was op uitnodiging van de gemeente bij het Stadsgesprek Wonen. Hagenaars van alle leeftijden vertelden daar over hun huidige woonsituatie en hun woonwensen die moeilijk te vervullen zijn.
Anne: ‘Het is triest om te horen hoeveel mensen het moeilijk hebben. Een jonge vrouw uit Enschede moest naar Den Haag verhuizen voor haar werk. Ze deelt nu samen met anderen een dure etage, maar wil graag iets voor zichzelf. Haar idee was om lege kantoren geschikt te maken voor wonen. De gemeente zou eigenaren moeten dwingen iets met hun panden te doen. Zo waren er meer goeie ideeën. Er is geen simpele oplossing, maar elke extra woning telt.’
‘Moeder en zoon vertellen hun tragische verhaal, maar ondertussen lachen ze volop en maken grappen. ‘Ik ben boos geweest, teleurgesteld en wanhopig’, zegt Sergio. ‘Alle stadia van frustratie ben ik doorgegaan. Maar wat schiet je ermee op? Ik kan geen kant op. Het is wat het is: wachten tot ik echt kans maak en hopen dat de gemeente met oplossingen komt.’
Dit artikel verscheen eerder in de Stadskrant van 5 juni 2024.
Hoe de gemeente de wooncrisis aanpakt, Begin link: staat in de ontwerp Woonvisie 2040, einde link. .